انتشار فیشهای حقوق کارگران
عرق پاي کوره براي دوميليون تومان
ريخته گري صنعت قطعهسازي خودرو يکي از مشاغل سخت و زيان آور است. فعاليتي که حسين کامياني 12 سال هر روز از صبح تا عصر آن را تجربه ميکند در ازاي آن نهايت حقوقي که دريافت کرده آخرين مصوبه دستمزد تعيين شده از سوي وزارت کار در امسال است؛ يکميليون و 600هزار تومان که با احتساب اضافه کار و مزاياي ديگر به دوميليون و 200هزار تومان ميرسد. او اگر چه امروز در سايه تعديل نيروي شرکتي که سالها در آن تجربه کار داشته از فروردينماه خانهنشين شده، اما با همه اين سختيها باز بهدنبال برگشت به کارش است. حسين سرپرست يک خانواده 4 نفره است؛ پدري که به «آرمان ملي» ميگويد: آن وقت که مشغول به کار بودم دريافتي از شرکت، کفاف هزينه هاي زندگي را نميداد و مجبور بودم براي تامين هزينهها بعد از تعطيلي از کار با پرايدم، مسافرکشي کنم.
50 سال صيادي، يکميليون تومان دريافتي
سوابق کارياش را که برايمان ورق ميزند پر از خاطراتي است که او براي يك لقمه نان حلال انجام داده؛ از جنگيدن با توفانها و گرفتاري در دريا گرفته تا خطراتي که گاهي جانش را تهديد کرده است. ناصر بهنود صياد 68 سالهاي است که در بازار تهران يک مغازه ماهي فروشي اجاره کرده و امروز کمتر به دريا ميرود: از آنجا که شغل ما يک شغل فصلي بود بايد به جاي آنکه 30 سال در آن کار ميکرديم، هزينه بيمه را پرداخت ميكرديم تا بتوانيم در دوران سالمندي از حقوق بازنشستگي بهرهمند شويم. او همچنين ميافزايد: چند ماه است که بازنشسته شدهام و حالا يکميليون و 200هزار تومان حقوق بازنشستگي ميگيرم.
وقتي از او درباره شغلش ميپرسيم، جواب ميدهد: در طول سالهايي که توان کار کردن داشتم ماهيگيري و صيادي تنها منبع درآمدم بود. شغلي که تنها حاصلش براي من امروز حقوق مستمري يکميليون و 200هزار توماني است. حقوقي که اجازه نميدهد گذران روزهاي زندگي برايم شيرين باشد.
کار سخت در معدن، دريافتي 3ميليون تومان
وقتي صحبت از مشاغل سخت ميشود اولين شغلي که به يادمان ميافتد کار در معدن است. کارگراني که کارشان هيچتطبيقي با قوانين استاندارد کار ندارد و گاهي 15 روز متوالي را بايد شبانهروز و بيوقفه فرسنگها زير زمين يا داخل كوه كار كنند. رحيم نعمتي يکي از اين کارگران است، جوان 33 سالهاي که در يکي از معادن ذغال سنگ اطراف شاهرود مشغول به کار است، او ميگويد: ديدن نور آفتاب حسرت روزهاي ماست. ما در حالي کار طاقت فرساي کار در معدن را انجام ميدهيم که از کمترين امکانات و تجهيزات ايمني و استاندارد برخورداريم و معمولا حداقل حقوق را دريافت مي کنيم. نزديک به 3ميليون دريافتيام به اندازه کرايه خانه و هزينه يک زندگي سه نفره است، اما كسي از آينده خبر ندارد. با سختيهاي اين كار معلوم نيست ما تا كيميتوانيم به كار ادامه دهيم.
روزي 50هزار تومان براي بتن کاري
کارگران ساختماني هم همواره بهعنوان قشر کم درآمد جامعه شهرت دارند، حوزه کاري که گرچه اين روزها به سمت صنعتيسازي در حرکت است اما اين تغييرات هم چيزي از زحمت کارگران آن کم نکرده است. مهدي محمدي، کارگر فوم بتن کار است او نيز از انتشار فيش حقوقياش ترسي ندارد و مي گويد: روزي 150 کيسه سيمان را به تنهايي در داخل دستگاه مخلوط کن ميريزم و بعد با بالابر آن را به طبقات فوقاني ساختمان در حال ساخت ميرساند. روزي 50هزار تومان بابت کارم دريافت ميکنم، البته خيلي از کارفرمايان اين مبلغ را هم نميدهند.
آهنگري با درآمد زير 2ميليون تومان
سيد جواد نعمتيزاده يکي از آهنگران بازار بزرگ تهران است، او نيز مي گويد: شغل آهنگري را از پدرم به ارث بردهام. يعني اجداد ما در شيراز آهنگر بودهاند و نيم قرن پيش به تهران آمديم.
او معتقد است از وقتي ماشينآلات فلز بري جاي آهنگري را گرفتهاند و کار و کاسبيشان تعريفي ندارد، ولي بازهم ميگويد: به کارگرانمان ماهانه حدود 2ميليون تومان حقوق ميدهيم و آنقدر در ميآوريم که دستمان را جلوي کسي دراز نکنيم.
به اندازه يک دهم دريافتي فيش هاي حقوقي که اين روزها در شبکههاي مجازي اين دست و آن دست مي شود براي فرستادن دخترش به خانه بخت دنبال گرفتن وام است، وامي که به گفته خودش اگر موفق به اخذ آن شود بايد تا آخر عمر اقساطش را پرداخت کند.
افزايش حقوق محيطبان به 2ميليون نرسيد
محيطبانان معمولا 24ساعت کار و 48 ساعت استراحت ميکنند يا مانند برخي نهادهاي مشابه حداقل 15 روز کار ميکنند و 15 روز در کنار خانواده هستند. اما سازمان حفاظت محيط زيست به علت کمبود نيروي محيط باني مجبور است فشار بيشتري را بر اين قشر زحمتکش وارد کند. صحبت از محيطباناني است که حالا حراست از 11درصد از خاک کشور را که جزو مناطق تحت حفاظت سازمان محيطزيست است را برعهده دارند. جامعهاي که دراين شغل سخت حوادث بسياري اين قشر کم توقع را تهديد ميکند. هر محيطبان حدود 10هزار هکتار را پوشش ميدهد، در حالي که بر اساس استاندارد، هر محيط بان بايد 3هزار هکتار را تحت پوشش قرار دهد. محيطباناني که با دل و جان از عرصههاي طبيعي کشور محافظت ميکنند و در مدت 30 سال گذشته 113 نفر دراين راه جان خود را از دست دادند و چندين برابر اين تعداد مجروح و معلول شدهاند.
به گفته يکي از اين محيط بانان که خواست نامي از او برده نشود نهايت دريافتي حقوقش از دوميليون تومان تجاوز نميکند، حقوقي که با توجه به شرايط سخت کاري او و همکارانش در شرايط کنوني جامعه باعث مي شود تا نتوانند زندگي آسوده و راحتي را تجربه کنند.
